Brownsberg

Dit weekend vertrokken we zaterdagochtend richting Brownsberg. De bus kwam ons rond 8 uur oppikken. De rit duurde ongeveer 3 uur waarvan de laatste 45 minuten zeer spectaculair waren: we klommen met de bus de berg op via een erg modderige en gevaarlijke weg vlak naast een ravijn. We zijn vaak geslipt en hebben ons ook vastgereden. Al goed dat we een ervaren chauffeur hadden. Eens boven aangekomen installeerden we ons in de kamer en vervolgens vertrokken we op wandeltocht richting de Ireneval (waterval). Het was een lange, zware en vermoeiende tocht. Toen we beneden aankwamen ging iedereen zich onmiddellijk afkoelen onder de waterval. Het water was zeer koud maar toch verfrissend. Na een half uurtje moesten we de berg weer opklimmen en dit was het zwaarste deel van de tocht. Moe maar voldaan kwamen we boven en namen we een douche. Vervolgens gingen we met z'n allen lekker eten en babbelden nog wat na. Iedereen was zo moe dat we op tijd naar onze kamer gingen maar daar gebeurde datgene waar we nog niet aan toe waren: een mega tarantula in ons huisje. Al snel riepen we de eigenaar van het terrein om hem te vangen zodat we rustig konden slapen maar van rustig slapen kwam niet veel in huis want hij vertelde ons dat er een hele nest zat aan ons huisje.
Zondag stonden we vroeg op voor een nieuwe wandeling naar de witikreek. Het was een 2 maal zo lange en 2 maal zo zware tocht maar wel de moeite. Tijdens de tocht hebben we veel mooie natuur gezien en hebben we gezwommen in de kreek. Het was verfrissend en zo konden we er terug tegenaan om naar boven te klimmen. Ook zagen we enkele apen, hagedissen, mooie vogels en Surinaamse konijnen tijdens de wandeling. Hierna namen we een douche en vertrokken we terug naar huis met de bus over de gevaarlijke weg. We kropen vroeg in ons bed voor de nieuwe stageweek.

Het was een leuk weekend en we hopen dat er zo nog komen.